Marianne Zwagerman | Bnr

Wereldheerschappij was zon droom. Het stond boven het document dat in 2006 op mijn bureau landde. Ik had de twee mannen van GeenStijl gevraagd op papier te zetten wat ze van plan waren met hun weblog, op dat moment nog een hobbyproject. Toen ik het een paar maanden later had ingelijfd bij de Telegraaf Media Groep was ik de strenge directeur die zei: 'ja, mooie droom hoor, de democratie vernieuwen, maar we gaan eerst maar even gewoon een redactie opbouwen en wat geld verdienen.' De tijden waren anders; Google en Facebook hadden nog niet al het advertentiegeld opgeslokt. Er waren zelfs vier gratis dagbladen, een businessmodel dat nu niet meer houdbaar is. Wetgeving moest een te grote macht van de Telegraaf blokkeren, politici waren bang voor 'Berlusconi-achtige toestanden'. Grappig genoeg spelen de politieke ambities pas op nu het bedrijf in de touwen hangt; het vastgoed staat te koop en drukpersen werden in de eigen krant ter veiling aangeboden. Media bedrijven Oud-hoofdredacteur Sjuul Paradijs loopt zich w